روزنامه گاتزتا دلو اسپورت در سالروز تولد بودای کوچک گزارش کوتاهی در مورد او و سال‌های فوتبالش منتشر کرد. به گزارش ایسنا و به نقل از گاتزتا دلو اسپورت، روبرتو باجو امروز ۵۰ ساله می‌شود. خیلی از فوتبال‌دوستان این بازیکن ایتالیایی را به خوبی به یاد دارند. پادشاه آتزوری یا بودای کوچک لقبی بود که این بازیکن داشت. او کسی است که وقتی با بی‌مهری مربی باشگاهی خود روبرو می‌شد، بدون ترس به تیم‌های ضعیف می‌رفت و تبدیل به بهترین بازیکن سری A می‌شد. به همین دلیل است که خیلی‌ها او را محبوب‌ترین بازیکن ایتالیایی تاریخ می‌دانند.
روزنامه گاتزتا دلو اسپورت در سالروز تولد او نوشت: ناپولی مدت‌ها به دنبال جذب باجو بود ولی هیچ‌وقت نتوانست این بازیکن را به خدمت بگیرد. در سال ۲۰۰۰ این بازیکن در یک قدمی ناپولی قرار داشت ولی در نهایت او هیچ تخفیفی در دستمزد خود صورت نداد و حقوق بالای باجو که چهار میلیون لیر بود، باعث شد تا باجو به جای ناپولی راهی برشا شود و در این تیم محبوب، به پیشرفت فوتبالی خود ادامه بدهد.
در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا، باجو به واسطه تکنیک و هنر انکار ناپذیرش، ایتالیا را به فینال جام جهانی رساند ولی در فینال یکی از پنالتی‌های آتزوری را مقابل برزیل از دست داد تا این بار هم دست او به جام نرسد.
این اتفاق در حالی افتاد که حضور او در فینال به واسطه آسیب دیدگی با تردیدهای زیادی روبرو بود. باجو در سال ۱۹۹۳ به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد و توپ طلا را گرفت. ظرافت بازی و تکنیک‌های نرم باجو، هر فوتبالدوستی را به تحسین او وامی‌داشت.
روبرتو باجو در ۳ ژانویه سال ۲۰۰۲ و در مرحله نیمه نهایی جام حذفی ایتالیا مقابل پارما آسیب دید و در حالی که همه از بازگشت او به میدان پیش از جام جهانی ۲۰۰۲ ناامید شده بودند، هفت روز بعد به زمین برگشت و با زدن دو گل، همه دوست‌دارانش را به حضور در جام جهانی امیدوار کرد. با وجود این، جیووانی تراپاتونی او را به تیم ملی ایتالیا دعوت نکرد تا باجوی ۳۵ ساله ناامید شود. در غیاب باجو، ایتالیا یک ناکامی دیگر را تجریه کرد و در نهایت او از فوتبال خداحافظی کرد.
